నాలొ నూవ్వు....

నీ రుపం నాకు ఆహ్లదం...
నీ నవ్వు నాకు సంతొషం...
నీ బాధ నాకు నరకం...
నీ ద్వేషం నాకు శతృత్వం...
నీ మౌనం నాకు ప్రళయం...
నీ శాంతం నాకు ఊల్లాసం...
నీ మనస్సు నాకు దేవాలయం...
నీ తొ జివితం నాకు స్వర్గదాయం.. ..

నీతొ......

నీతొ గడపాలి- సమాయనికి చిరాకు వచ్చేవరకు...
నీతొ  మట్లాడాలి- బాషలన్నిటిలొ పదాలు నిండుకొవాలి...
నీతొ నడవాలి-దూరనికి విసుగు వచ్చెవరకు...
నీతొ నవ్వాలి- ఆనందానికి ఏడుపు వచ్చెవరకు...
నీతొ జివించాలి- స్వర్గానికే  అసుయవచ్చెవరకు...

నువ్వు .....

నీ తొడు గ్రీష్మంలొ నులివెచ్చని కమ్మదానానివి...
నీ నవ్వు ప్రకృతి  మాత సరిగమలు...
నీ చూపు కరిమబ్బుల నుండి చొచ్చుకువచ్చిన సుర్యకిరణం...
నీ స్వరం వసంతం లొ కొయిల గానం...
నీ స్పర్శ పసిబిడ్డ చెతిలొని అత్మీయత...
నీతొ ఏకాంతం నిండు వెన్నల్లొ సముద్రతీరాన వింద్యమరలు...
నీతొ జివితం నరకం లొ స్వర్గాప్రాయం...
నీ ప్రేమ మండె వెసవిలొ తొలకరి వానా...

నా లొకం లొ.....

నా లొకం లొ.....
ఆలొచన నువ్వు...
హౄదయ ప్రతిస్పందన  నువ్వు...
శాంతి వి నువ్వు...
ప్రశ్నే లేని జవాబువి నువ్వు...
పట్టరాని ఆనందం నువ్వు...
వర్ణించలెని అనుభూతివి నువ్వు...
మరిచిపొలెని కలవి నువ్వు...
కనులుముసిన కనపడె రుపం నువ్వు...
.....................................

నీకు నేను.... మరి నాకు........!

నీ నవ్వుల ప్రపంచం లొ ఖైదిని నేను...

నీ మాటలొ భావాన్నీ నేను..
నీ చూపులొ దృశ్యన్నీ నేను...

నీ తలపుల చెరలొ బంధిని నేను....
నీ సంతొషపు జివితం లొ బానిసను నేను....
నీ జివితపు వెలుగులొ కాలె కట్టెను నేను....
నీ బాధల కాలానికి అంతం నేను....
నీ విజయం వైపికి ప్రయణం లొ దారిని నేను....  

నీ ప్రతీ క్షణములొ అరక్షణము నెనౌతా...
మరి....
నా ప్రతీ శ్వాసలొ ఊపిరివి నువ్వు అవుతావా..?

నాకు ఏమి కావాలి...?

ఊషొదయపు తొలికిరణాల వేడిని అనుభవించలెఖపొతున్నాను...
గల గల పారె నదీ ప్రవాహపు చప్పుడూలను వినలెకపొతున్నాను...
అకుపచ్చని పొలాల మద్య ఎగురుతున్న పక్షులా అందన్ని ఆశ్వాదించలెకపొతున్నాను...
సాయంసంధ్య వెళల్లొ అత్మియులతొ అనుభాందన్ని పంచుకొలెకపొతున్నాను...
స్నెహితుల సాన్నిహిత్యంలొ కుడా ఓంటరితనాన్ని అనుభవిస్తున్నాను...
నాకు ఏమి కావాలి...?
నీ నవ్వు కావాలి...
నీ ఆనందం కావాలి...
నీ మనస్సు కావాలి...
నీ రుపం కావాలి...
అన్నిటికి మించి...
నీతొ జివితం కావాలి...

ఏంటి ప్రేమ?

ప్రేమ....
-అకర్షనా? వికర్షనా?
-స్వజాతా? విజాతా?
-ద్రువమా? ఆదౄవమా?
-దగ్గరా? దూరమా?
-ఏత్తైనదా?లొతైనదా?
-మంచా? చెడా?
-సుఖమా?ధూఃఖమా?
-ఆనందమా? విచారమా?
-నిర్మాణమా? విద్వంసమా?
-ఖర్చుయినదా? చవకైనదా?
-అబ్బయలదా?అమ్మయలదా?
-ఫురుషుడా? స్త్రినా?
-మంచిదా? పిచ్చిదా?
ఏవన్ని నాకైతె తెలియదు..
కాని ప్రేమ అంటె న దౄష్టిలొ  నా మనస్సు....

విజయం వైపికి పయనం....

విజయం వైపికి పయనం....
కష్టలా రహదారిలొ అపజయాల విరామాలు,
అనుకొని మలుపులు, అవహెళన మాటలు ,
తరిగిపొయె అస్తులు, అరిగి పొయె వయస్సు,
ఎన్నొ దారి మళ్ళించె ప్రయత్నాలు, సహాయం అంటె తెలియని వ్యక్తులు,
క్షణక్షణనికి కరిగి పొయె నమ్మకం......
కాని విజయం వైపే  ప్రేమ , పట్టుదల....

మడమ తిప్పని ప్రయత్నం.... తరిగిపొని అత్మవిశ్వాసం...
చలించని దౄడసంకల్పం...
అప్పుడు విజయం నా వెనుక.........

జ్ఞపకం...?

నా మనస్సు పడే సంఘర్షనలొంచి పుట్టీన రుపం నువ్వు...
నా చూపుల వెతుకులాట్టలొంచి పుట్టిన అందం నువ్వు...
నా ఊపిరి శ్వాసలొంచి పుట్టిన ప్రాణం నువ్వు...
నా హౄదయపు భావనలొంచి పుట్టిన మనస్సు నువ్వు...
నా మనస్సు సంతొషంలొంచి జాలువారిన నవ్వు నువ్వు...
నా ఆనందం తాలుకు బాష్పనివి నువ్వు...
నా ప్రేమ కి ప్రతిరుపానివి నువ్వు...

ఈవన్ని నిజాలు కాకపొయిన పర్వలేదు...
కాని నువ్వు మాత్రం నా ధూఃఖనికి జ్ఞపకం కాకుడదు....

ఎక్కడవున్నావు.......!!

గంటలు, నిమిషాలు, క్షణాలు దొర్లిపోతున్నాయి.....
రోజులు గడుస్తున్నాయి....... 
మాసాలు నిండిపోతున్నాయ్..... 
కాలాలు మారుతున్నాయి....
రుతువులు వెళ్లి పోతున్నాయి...  
ఇంకా నీ రూపం చూడలెదు... నీ మాట వినలెదు...నీ జాడ తెలియలేదు. .......
అయిన నా శరీరానికీ బాధ లేదు.
కానీ  నా మనస్సు బాధా  .............నా బాధా కి తత్వం లెదు, రుపం లెదు, అన్నిటికన్నా మించి నా మీద కరుణ లేదు...

నివూ లేని లొకం లొ ప్రతి క్షణం ఒక యగమే. ప్రతి ప్రదేశం నరకమే... ప్రతి మనిషి శత్రువే....
నా బుడిద రాలకముందే నాపై నీ ప్రేమని కురిపిస్తావనీ ..............

అసాధ్యం ...!

ఆమే నా వైపు చుస్తే...
ఆమే నాతొ మట్లాడితే...
ఆమే నన్ను ప్రేమిస్తె...
ఆమే నాకు ముద్దు పెడితె...
ఆమే నన్ను కౌగిలించుకుంటె...
ఆమే నాతొ జివితం పంచుకుంటె...
ఇవన్ని సాధ్యమయితె ................
                   నాకు అసాధ్యమైనది ఎమి లేదు......

ప్రస్థానం...!

సాగిపొని సాగిపొని... సుఖం లెని, జవసత్వాలు లేని ఈ ప్రస్థానాన్ని ....సాగిపొని
 నీ కన్నుల్లొ ప్రేమని చూడని  ఈ ప్రస్థానాన్ని....
నీ పెదవుల పై నా గురించి పలకని ఈ ప్రస్థానాన్ని....
నీ హ్రుదయం లొ చొటు లేని ఈ ప్రస్థానాన్ని...
నీ మనస్సు లొ  వాటా లేని ఈ ప్రస్థానాన్ని...
నితొ ప్రయణించలెని ఈ ప్రస్థానాన్ని...
సాగి పొని సాగిపొని...నీ కొసం నీ ప్రేమ కొసం సాగించే ఈ ప్రస్థానాన్ని సాగిపొని..
  సాగి పొని సాగిపొని...

ప్రేమికుడు...!

నువ్వు లేని లొకములొ....
         - ఉదయించని సుర్యుడ్ని నేను
         - వెన్నెల లేని పున్నమినీ నేను
         - వెలుగు లెని అగ్నిని నేను
         -జివమీవ్వని నీరుని నెను
         - సాగు చెయ్యని భూమిని
         -చుక్కలు లేని అకాశాన్ని నేను
         - ఊపిరి లేని గాలిని నేను
         అన్నిటికి మించి
         - ప్రేయసి లెని ప్రేమికుడిని.

అభివందనం................

దేశమాత సిగలొ పువ్వుని కావాలనుకొవడం లేదు

దేశమాత కంఠానికి కంఠభరణం కావాలనుకొవడం లేదు,

దేశమాత ఆభయహస్తనికి ఆలంకారం కావాలనుకొవడం లేదు,

దేశమాత కాలికి గజ్జలు కావాలనుకొవడం లేదు,

కనిసం అమ్మ చీరలొ నూలు పొగును కుడా కావాలనుకొవడం లేదు,

  

కాని అమ్మ నడిచే దారిలొ అమ్మ పాదాన్ని తాకే అణువు నైన నా జివితం ధన్యం అయినట్లె... 

భారతమాత కి 66 వ జన్మదిన శుభాకాంక్షలు తెలియజెస్తు..........

ఒటములలొ వచ్చిన విజయనికి విలువ ఎక్కువ...
శ్రమతొ కుడిన పనికి ఫలితమెక్కువ ...
పట్టుదలతొ కుడిన ప్రయత్ననికి  తృప్తి   ఎక్కువ...
కష్టల మధ్య వచ్చిన సుఖనికి ఆనందం ఎక్కువ..  
మనస్సు తొ సంబంధం వున్నవారితొ అనుబంధం ఎక్కువ.!

నిరీక్షణ.......!

కొంచం ఆశ.. నువ్వు కనపడాలని...
కొంచం ఆవేదన. నువ్వు కనిపించవేమొనని...
కొంచం భాధ.. నువ్వు కనపడలేదని...
కొంచం సంతొషం.. నువ్వు కనపడతావని..
కొంచం బయం.. నువ్వు అసలు కనపడవేమొనని...
కొంచం పొగరు.. నువ్వు నాకొసం వున్నావని...
కొంచం పశ్చాతాపం..  నిన్ను బాధ పెడుతున్ననెమొనని...
ఇవన్ని ప్రేమ క కి రుపాలు అయితె నాది ప్రేమే...
ఇవన్ని బంధానికి అనుబంధానికి ప్రతీరుపాలు అయితె మనది తరాతరాల బంధం....!

స్పందన .!

ఉదయించె సుర్యుడిలొ...అనంత కొటి జివానికి వెలుగుని చుశాను.......
సాగిపొతున్న సుర్య కిరణం లొ... అలుపెరగని పొరటం చుశను..
అస్తమిస్తున్నా చంద్రుడిలొ .... అలసిపొయిన శ్రమనీ చుశాను...
ఎగురుతున్న పక్షుల గుంపులొ ...అనంతమయిన స్వేచ్చని చుశాను...
తను బ్రతుకుతు మనల్ని బ్రతికించె వృక్షం లొ సృష్టి కర్తని చుశాను...
కాని ....
అందమయిన అమ్మయిని చుసినప్పుడు  కంట్లొ  అనందభష్పన్ని  చుస్తున్నాను...!  

అమె-నేను

ఆమె రూపం పున్నమి చంద్రం...
అమె చుపూ ఉషొదయపు కిరణం..
అమె మనస్సు పండు వెన్నెల కమ్మదనం...
అమె ప్రేమ హిమాపాతం......
అమె మాట తేనె బిందువు .....
 అమె...
ప్రకృతి అయితె నేను జివిని అవుతాను...
తల్లి అయితె నేను కొడుకు అవుతాను...
సంగీతం అయితె నేను సాహిత్యం అవుతాను...
భార్య అయితె నేను భర్త ను అవుతాను.

ప్రేమకి రుపం....!

నీ మీద వున్న ప్రేమ లొ మునిగిపొయిన నాకు,
 ఆ ప్రేమని మొత్తన్ని కాగితం పై పెడితె - ఆ కాగితం ప్రేమ లేఖ అవుతుంది,
ఆ ప్రేమని గుండెల్లొ  పెట్టుకుంటె ఆ గుండె మమతల కొవెల  అవుతుంది,
ఆ ప్రేమని విస్మరిస్తె  ప్రేమించిన మనిషికి జివించడం కూడ మరణం అవుతుంది,
ఆ ప్రేమని అనుభవిస్తె  ఆ జివితం  స్వర్గమయం అవుతుంది,
ఆ ప్రేమకి రుపం ఇచ్చి  ప్రాణం పొస్తె  అది నెను అవుతాను,
ప్రేమకి రుపం నెను అయితె ప్రతిరుపం నువ్వు అవుతావు........

అనుభవం

నువ్వు నన్ను చుసిన తొలి చుపు.....
శిశిరం లొ నుని వెచ్చని ఉషొదయ కిరణం.!
నువ్వు నాతొ పలికిన తొలిపలుకులు....
స్వరామృతంలొ మునిగితెలీన అనుభవం.!
నీతొ గడిపిన తొలి సమయం ...
పచ్చని పైర గాలిలొ మమేకైం అయ్యాను!
నితొ వెసె తొలి అడుగు...
విజయం వైపికి మొదటి అడుగు అవ్వాలని అకంక్షిస్తు .........

నువ్వు లేవు అనుకున్నప్పుడు
పగలు రాత్రి  తేడా తెలియడం లెదు నాకు...
కష్టం  సుఖం తెడా లేదు...
ఆకలి దప్పిక అసలే లేవు...
బాధ సంతొషం ప్రసక్తె లేదు...
బ్ర తకడమె  చావడం అయింది .....

కాని నువ్వె కాదునుకున్నప్పుడు
నాకేమనిపించాలి...!